‘Since it’s Sunday and it’s stopped raining , I think i’ll take a bouquet of roses to my grave’
-Someone has been disarranging these roses, by Gabriel Garcia Marquez
"You are beautiful even when your heart stops beating
.. But I will make it beats again , even death can't do us apart"
.
"You are so selfish , I will never love you"
----------------------------------
สวัสดีค่ะ มาเปิดเรื่องใหม่เพราะตันเรื่องเก่ามากๆเลยค่ะ อาจจะไปอัพเรื่องเก่าบ้างนานๆทีส่วนเรื่องนี้ก็อัพตามใจตัวเองเช่นเคยค่ะ เป็นครั้งเเรกที่จะเเต่งเเนวเเฟนตาซียุควิคตอเรียนเลย เรื่องนี้อาจจะไม่มีเหตุมีผลนิดนึงนะคะ อ่านเพื่อความบันเทิงค่ะ
คําเตือน : นายเอกเรื่องนี้จะมีความสวย เเบบ .. สวยมากๆ เเล้วก็นิสัยน่ารําคาญหน่อย ใครไม่ชอบอย่าอ่านนะคะ
รบกวนอย่าว่าคุณเพอร์เซโฟนี่ของเรารุนเเรงเกินไปด้วยค่ะ
ทั้งนี้อย่าลืมคอมเม้นต์ให้กําลังใจนักเขียนหรือติชมนักเขียนนะคะ
ปล. นิยายของไรต์เเนะนำให้อ่านในเว็บนะคะ
สามารถมาคุยกันได้ที่
#โฉมงามกับปีศาจ
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น